بازگشت «هیجان در مانیل» بعد از ۵۰ سال؛ مبارزه نوه محمد علی کلی در همان سالن مشهور

این مبارزه را در داخل سالن برگزار کردند؛ نه تهویه هوا داشت و نه خبری از وزش باد در سالن بود؛ تخمین زده می‌شود که در آن زمان دما تا ۴۹ درجه سانتی‌گراد هم رسیده باشد. محمدعلی کلی به نیکو علی والش، نوه‌اش که اکنون بوکسور میان‌وزن است، گفته بود که در آن گرمای طاقت‌فرسا احساس می‌کرد که به مرگ نزدیک شده؛ نیکو ۲۵ ساله در مصاحبه با سان‌اسپورت در مانیل می‌گوید:

این تنها مبارزه‌ای بود که پدربزرگم گفت نزدیک‌ترین حس به مرگ را تجربه کرده و او هیچ وقت در این جور چیز‌ها اغراق نمی‌کرد.

من فقط می‌توانم تصور کنم؛ چون حتی وقتی بیرون راه می‌روم و عرق می‌کنم، واقعاً شگفت‌آور است که آنها توانستند در چنین گرمایی رقابت کنند.

این گرما تقریباً هر بوکسوری را از پای درمی‌آورد؛ مبارزه‌ای که آنها در چنین دمایی داشتند واقعاً شگفت‌انگیز بود.

علی در دور چهاردهم پیروز شد و فریزر خسته را متوقف کرد و بدین ترتیب به رقابت تند و تیز آنها که در سه مبارزه کلاسیک به اوج خودش رسیده بود، پایان داد.

هر دو افسانه بوکس در سال ۱۹۸۱ بازنشسته شده و بعد‌ها رابطه دوستانه‌ای برقرار کردند. نیکو والش می‌گوید:

پدربزرگم همیشه درباره دوستی‌اش با فریزر صحبت می‌کرد. من نمی‌توانم به جای او حرف بزنم، اما فکر می‌کنم نزدیک‌ترین دوستی را داشتند.

آنها رقبای سرسخت یکدیگر بودند، اما فکر می‌کنم بیشتر از سمت فریزر بود؛ او واقعاً از حرف‌هایی که پدربزرگم می‌زد عصبانی می‌شد، در حالی که پدربزرگم فقط می‌خواست جذابیت مبارزه را بیشتر کند.

پدربزرگم جذبه‌ای داشت که با صدا زدن افراد، هیجان مبارزه را بالا می‌برد. فکر می‌کنم آنها به هم نزدیک بودند؛ پدربزرگم زیاد درباره این موضوع با من صحبت می‌کرد.

آنها یکدیگر را دوست داشتند. یادم می‌آید وقتی فریزر درگذشت، پدربزرگم چقدر ناراحت شد؛ این مسئله خیلی چیز‌ها درباره رابطه آنها به ما می‌گوید.

فریزر در سال ۲۰۱۱ و در سن ۶۷ سالگی درگذشت و علی پنج سال بعد در ۷۴ سالگی دار فانی را وداع گفت؛ میراث او در رینگ از طریق نوه‌اش نیکو، که خود ۱۲ پیروزی و ۲ شکست در کارنامه دارد، ادامه پیدا کرده است.

نیکو چهارشنبه شب در مانیل مقابل کیتی‌ساک کلینسون از تایلند، به میزبانی IBA، دوباره در همان سالن مبارزه می‌کند، جایی که پدربزرگش فریزر را شکست داد. نیکو می‌گوید:

این تجربه برای من بسیار بزرگ و تأثیرگذار است.

پنجاه سال گذشته، نیم قرن، و من همین الان از همان سالن عبور کردم؛ مردم هنوز برای پدربزرگم و فریزر دست می‌زنند و از آنها عکس می‌گیرند.

دیوانه‌کننده است که من می‌توانم بخشی از این ماجرا باشم. فکر می‌کنم این احساس ویژه‌ای خواهد داشت. مردم درک نمی‌کنند که این مبارزه‌ها برای من مثل رویداد‌های خانوادگی است.

پدر و مادرم اینجا هستند، اما برای مادرم به‌ویژه اهمیت دارد؛ او پدرش را هنگام مبارزه دید و حالا این شانس را دارد که مرا در همان سالن تماشا کند.

او آن زمان در آن مبارزه خاص حضور نداشت، اما حالا می‌تواند من را ببیند.

منبع: روزیاتو