سکنجبین، در اصل ترکیبی از “سرکه” و “انگبین” (به معنای عسل) است.

طبق آخرین رتبه‌بندی منتشرشده توسط سایت TasteAtlas، کله پاچه با امتیاز ۴/۶ از ۵ در صدر فهرست بهترین غذاهای تهیه‌شده از دل و روده (اندام‌های داخلی) در جهان قرار گرفت.

مرغ را می توان در پخت غذاهای گوناگونی به کار برد. ولی چیزی که می تواند مزه بی نظیری به این غذاها بدهد، ادویه ویژه مرغ است.

والک از جمله نعمت‌های طبیعی و فصلی ایران به خصوص کوه‌های شمیران و البرز مرکزی است که در کنار طعم خاص و بی‌نظیر، فواید دارویی فراوانی دارد. این این سبزی نسبتا کمیاب غذای خوشمزه‌ای به نام «والک پلو» درست می‌شود که به ثبت ملی رسیده و اولین بار در شمیران تهران طبخ شد.

رد. کمپوت هندوانه، بافتی لطیف و طعمی شیرین دارد و یک انتخاب عالی برای دسر، تزئین کیک یا حتی یک میان ‌وعده‌ سالم برای روزهای گرم تابستانی است.

چوچاغ یا زولنگ که به‌طور طبیعی در جنگل‌ها و دامنه‌های کوهستانی مرطوب می‌روید، از خانواده چتریان (Apiaceae) بوده و از نظر ظاهری شباهت‌هایی با جعفری، کرفس و گشنیز دارد.

رب گوجه سبز که به عنوان رب آلوچه نیز شناخته می‌شود، یکی از چاشنی‌های ترش و خوشمزه ایرانی است

توت فرنگی‌های محلی برای پخت این مربا مناسب‌تر هستند. برای درست کردن این مربا بهتر است از توت فرنگی‌های گلخانه‌ای و درشت که عطر و طعم کمی دارند استفاده نکنید.

دلیل شهرت خطرناک آکی، وجود یک سم طبیعی به نام هایپوگلیسین A است که عمدتاً در دانه‌ها و قسمت‌های نارس میوه یافت می‌شود. این سم می‌تواند باعث بیماری خطرناکی به نام «بیماری استفراغ جامائیکایی» شود که علائمی مانند استفراغ، تشنج، افت شدید قند خون (هیپوگلیسمی) و در موارد شدید، مرگ را به دنبال دارد.

ترپوکه یک ماده‌ی غذایی فوق‌العاده منعطف است؛ می‌توانید با آن انواع آش، خوراک، کوفته و حتی کتلت درست کنید. ویژگی اصلی آن، طعم خاص، مقوی بودن و سازگاری با ذائقه‌ی ایرانی است. استفاده از این گیاه در غذاها، تجربه‌ای از طبیعت زنده و پاک دشت‌های لرستان و کهگیلویه را به سفره‌ی شما می‌آورد.

سایت راز بقا: قارچ پورتابلو (Portabello) در ایران با نام‌های کغارک، هکال و گوش بره شناخته می‌شود. این قارچ خوشمزه در مناطق کوهستانی کرمان، یزد، اصفهان و خراسان رشد می‌کند. طعم غنی، خواص تغذیه‌ای بالا و نقش مهم در غذا‌های سنتی ایرانی، اهمیت این قارچ را دوچندان کرده است.

شنگ در سراسر ایران با نام‌های مختلفی شناخته می‌شود که گستردگی و اهمیت فرهنگی آن را نشان می‌دهد. در شیراز و اصفهان، این گیاه به نام لاله شنگ معروف است که ترکیبی از کلمات «لاله» و «شنگ» است و به زیبایی گل آن اشاره دارد. در خراسان، آن را ریشه بز خالدار می‌نامند، که به ظاهر پرپشت و ریش‌مانند بذرهایش اشاره دارد. در لرستان، به سادگی شنگ نامیده می‌شود.

گیاه سمسیل یا سیاه شور مصری با توان بالای تحمل به شوری، می‌تواند در پروژه‌های اصلاح خاک، مقابله با بیابان‌زایی و زیست‌بوم‌سازی مناطق خشک کاربرد گسترده‌ای داشته باشد. این گیاه همچنین منبع غذایی برای برخی پرندگان بومی به‌شمار می‌رود. سِمسِیل یکی از آن گیاهانی است که اگرچه در ظاهر ساده و بومی است، اما ترکیبی از طبیعت، مزه، دارو و سنت را در خود دارد

برای تهیه مربای توت فرنگی سعی کنید توت فرنگی‌های ریز و سالم را انتخاب کنید و حد الامکان از توت فرنگی گلخانه‌ای استفاده نکنید.

تره تیزک یا شاهی گیاهی یک ساله به ارتفاع ۲۰ تا ۳۰ سانتی متر است که در نواحی مختلف ایران پرورش می‌یابد. این گیاه که دارای نشاسته و روغن است با فرا رسیدن بهار در دسترس ما قرار می‌گیرد و به عنوان غذا و دارو مصرف می‌شود.

سیرموک یا سیر وحشی به کواری کؤمۆران یا جیکه (نام علمی: Allium canadense) گیاهی است چندساله از راسته مارچوبه‌سانان و خانواده نرگسیان و سرده سیر که از طریق بذر و پیاز تکثیر می‌یابد. ریشه‌ها به قسمت پیاز متصلند و تار مانند و رشته‌ای بوده، به پیاز قهوه‌ای رنگ متصل می‌شوند.