شهریار مسرور درگشت + علت فوت

راستان | شهریار مسرور _ خواننده سبک بلوز _ صبح امروز (۱۵ بهمن‌ماه) در بیمارستان شهدای تجریش از دنیا رفت.

این هنرمند موسیقی که بر اثر نارسایی کبدی درگذشته است، از خوانندگان موفق دهه ۹۰ در سبک خود محسوب می‌شد.

از مهم‌ترین آثار شهریار مسرور می‌توان به همکاری با فیلم «هوو» اشاره کرد.

شهریار مسرور در سال ۱۳۸۴ دوره‌ پرتلاشی را در  گذراند و اثر مهم او همکاری در موسیقی فیلم «هوو» به کارگردانی علیرضا داوودنژاد محسوب می‌شود.

«عادت» و «مادر» نیز جزو قطعات بیشتر شنیده‌شده این هنرمند محسوب می‌شوند.

دل‌نوشته علیرضا داودنژاد برای شهریار مسرور

علیرضا داودنژاد کارگردان سینما در پی درگذشت شهریار مسرور _ خواننده سبک بلوز ـ متنی را منتشر کرد.

در این متن آمده است: «بالا می‌پریدی...غرق موسیقی بودی...سرانگشتانت با مهارت می‌نواخت...لبانت به مهربانی می‌خواند...آهنگ می‌ساختی...ترانه می‌سرودی ...بلوز...راک...کانتری...

همنوایی با نغمه‌های تار...ترانه‌هاخودمانی... 

صدای آشنا...در سینما راوی شدی...«بهشت از آن تو»...چه بسیار دلباخته به ترانه‌های غربی که با تو به زبان مادری بازنگشتند...چه ساخته‌های وطنی که میان جوانان رایج نشد...بالا می‌پریدی .،.بالا...

چه ترانه‌های تازه که نساختی...چه کنسرت‌های پربار که برگزار نکردی...چه یادگارها که برای موسیقی پاپ به جا نگذاشتی...بالا می‌پریدی...بالاتر...بال در بال فرشته‌ها...دور شدی...عرش را می جستی...شادباش...حافظ شناساو پیشواز تو ...

نصیحتی کنمت بشنو و بهانه مکَیر /هر آن چه ناصح مشفق بکَویدت بپذیر /ز وصل روی جوانان تمتعی بردار /که در کمینکَه عمر است مکر عالم پیر /نعیم هر دو جهان پیش عاشقان بجوی که این متاع قلیل است وآن عطای کثیر /معاشری خوش و رودی بساز می خواهم /که درد خویش بکَویم به ناله بم و زیر /بر آن سرم که ننوشم می‌وکَنه نکنم /اگر موافق تدبیر من شود تقدیر /جو قسمت ازلی بی حضور ما کردند/گر اندکی نه به وفق رضاست خرده مکَیر/ چولاله در قدحم ریز ساقیا می و مشک /که نقش خال نکَارم نمی‌رود ز ضمیر/ بیار ساغر در خوشاب ای ساقی /حسود کوکرم آصفی ببین و بمیر/به عزم توبه نهادم قدح زکف صد بار /ولی کرشمه ساقی نمی کند تقصیر / می دوساله ومحبوب چهارده ساله / همین بس است مرا صحبت صغیر و کبیر / دل رمیده ما راکه پیش می کَیرد/ خبر دهید به مجنون خسته از زنجیر / حدیث توبه در این بزمکَه مکَو حافظ /که ساقیان کمان ابرویت زنند به تیر.