
راستان | این یک گزیده حیرتآور، شامل تنها بخشی از حرفهای پرت، اضافی و بیراه جواد خیابانی در جریان گزارش دربی صدوپنجم است؛ مردی که بازیکنان را در زمین از هم تشخیص نمیدهد و بهانه میگیرد که فاصله زیاد است، از هواداران میخواهد در خانه فریاد بزنند فلان توپ آفساید بوده یا نه، پای باد و ابر و کوههای تهران را به گزارش باز میکند، گل استقلال را گل به خودی میبیند و انتظار دارد وقتی پرسپولیس جلو افتاده و دنبال حفظ نتیجه است، کارتال گولسیانی را به خط حمله بفرستد! حقیقتا چطور ممکن است این همه بیربط گویی؟
کاش در تاریخ بنویسند ما ملتی بودیم که زورمان حتی به جواد خیابانی هم نرسید. سازمانی که دستش تا آرنج در جیب این ملت است و سالانه دهها هزار میلیارد تومان پول برمیدارد، حتی حاضر نیست به اندازه تعیین یک گزارشگر فوتبال به خواست و علایق این مردم احترام بگذارد. در این سالها، همزمان با افت کیفی مستمر جواد، اتفاقا شاهد پررنگتر شدن حضور او در تلویزیون بودهایم؛ از این برنامه به آن برنامه، از این شبکه و استودیو به آن دیگری. کار به جایی رسیده که این اواخر یک مسابقه زنده را در شبکه سه گزارش میکند و بعد بلافاصله سراغ گزارش یک بازی مستقیم دیگر در شبکه ورزش میرود. این تازه غیر از پذیرفتن انبوه دعوتهای پولی است؛ از رئالیتیشوها و بازی مافیا تا اجرای مراسم دولتی. همین امروز فیلمی از تعریف و تمجیدهای اغراقآمیز او از خدمات شهرداری تهران وایرال شد که حال آدم را بد میکرد.
پدیده «جواد خیابانی»، یک معرفی ساده از حال و روز آدمهای اسیر این زمانه است؛ بینوا مردمانی که ناچارند هنگام تماشای مهمترین مسابقه سال، صدای تلویزیون را ببندند تا اعصاب و روانشان رنده نشود. ما، ملت دیده نشده، ملت به هیچ انگاشته شده.
یوسف تیموری تصاویری با پدر و مادرش در سفر مشهد منتشر...
با قاب تاریخ به ایران قدیم سفر و یادی از گذشته...
نقش بهتاش فریبا را بهرام افشاری بازی میکند
پریا قاسم خانی دختر بهاره رهنما و پیمان قاسمخانی با...