پایان کار سعید جلیلی در شورای عالی امنیت ملی؟

راستان | روزنامه اعتماد نوشت:  پایان یک عصر همواره با آغاز عصری تازه همراه خواهد بود. روز و روزگاری که سعید جلیلی می‌رود تا علی لاریجانی نمادی از دوران تازه در شعام باشد. یکی نماد پایان یک عصر و افول یک گفتمان است و دیگری نشانه آغاز عصر و هنگامه‌ای تازه با گفتمانی که الزاما باید تازه، نو و متفاوت باشد.

دو چهره‌ای که (سعید جلیلی و علی لاریجانی) طی سال‌ها و دهه‌های اخیر نقش قابل توجهی در تحولات سیاسی کشور و نظام تصمیم‌سازی‌های شعام ایفا کرده‌اند. علی لاریجانی که در ایام اصلاحات با حضور در راس صدا وسیما، مورد انتقاد جدی چهره‌های اصلاح‌طلب قرار داشت، پس از سال 84 و ظهور محمود احمدی‌نژاد، به پاس همه تقابل‌هایی که با دولت اصلاحات داشت، راهی شعام شد تا مهم‌ترین پرونده کشور را در دست بگیرد و رودرروی غربی‌ها برای تعیین تکلیف پرونده هسته‌ای بنشیند. عمر این دولت و این حضور اما ناپایدار بود. احمدی‌نژاد که نمی‌توانست تحمل کند، فردی جز خودش در تیررس تبلیغات و اخبار داخلی و خارجی قرار داشته باشد، حضور علی لاریجانی در شعام را تاب نیاورد و آنقدر فشار آورد که جلیلی جایگزین لاریجانی شود.

این تغییر در شرایطی صورت گرفت که بر اساس اعلام ولایتی در جریان مناظره‌های انتخاباتی سال 92، لاریجانی فاصله‌ای اندک با دستیابی به توافق با غربی‌ها قرار داشت. اما احمدی‌نژاد این پالس را به کشورهای غربی ارسال کرد که هر نوع توافقی با علی لاریجانی، از نظر او بلاموضوع است. حضور سعید جلیلی در شعام، اما آغاز عصر مذاکرات بیهوده و بدون دستاورد بود. نگاه سلبی جلیلی به موضوعات مختلف باعث شد که طی سال‌های حضور جلیلی در شعام، دامنه وسیعی از پرونده‌های غیرمتعارف و تصمیمات عجیب در این شورا شکل بگیرد.

این روزها اما زمزمه‌های تازه‌ای از جایگزینی دوباره جلیلی و علی لاریجانی به گوش می‌رسد. فردی که یک روز سکان هدایت دبیری شورای امنیت ملی را شخصا رها کرده بود، امروز به این نهاد باز می‌گردد تا پروژه تغییر و تحول مدنظر نظام حکمرانی را اجرایی کند، پروژه‌ای که چهره‌های نزدیک به رهبر انقلاب چون علی‌اکبر ولایتی و ضرغامی و خود علی لاریجانی قبلا از آن خبر داده بودند. باید دید حضور احتمالی لاریجانی به جای سعید جلیلی، چه تحولات و تغییراتی در نظام حکمرانی ایران ایجاد می‌کند. راهبردی که دولت پزشکیان گردن خود را برای تحقق آن گرو گذاشته بود، امروز بیشتر از هر زمان دیگری رخ نمایان کرده است. تغییراتی که با رفتن یکی  و آمدن دیگری  نمایان شده  است.