رفتار ناهنجار نوجوانان اغلب زمانی به اوج خود میرسد که در کنار کسانی هستند که با آنها احساس امنیت بیشتری میکنند؛ یعنی خانواده خودشان.
سخت است که با تغییر دنیای نوجوانان و فوران هورمونهایشان، جو خانه را بدون تنش نگه دارید. در سنین ۹ تا ۱۲ سال، نوجوانان دیگر کودک نیستند، اما جوان هم به حساب نمیآیند. ممکن است که فرزندانتان در سالهای نوجوانی به طور ناگهانی شروع به زیر پا گذاشتن مرزها کنند. رفتار نوجوانان معمولاً شامل کنایهزنی، چشمغره رفتن، جواب پس دادن، طغیانهای ناگهانی، در کوبیدن و سکوت است.
بسیاری از خانوادهها دریافتهاند که مشارکت دادن نوجوانان در فرآیند تعیین قوانین و دستورالعملهای رفتاری خانواده مفید است.
به صورت خانوادگی بنشینید و در مورد اینکه میخواهید چگونه با یکدیگر رفتار کنید و چه نوع رفتاری قابل قبول است، صحبت کنید.
در مورد انتظاراتتان از یکدیگر و اینکه پیامدهای برآورده نشدن این انتظارات چه باید باشد، گفتوگو کنید.
حتی میتوانید یک قرارداد رفتاری تنظیم کنید که قوانین خانوادهتان را مشخص کند و همه آن را امضا کنند.
زمانی که نوجوانان در فرآیند تعیین دستورالعملهای رفتاری مشارکت دارند، احساس میکنند که نگرانیها و نظراتشان شنیده میشود.
این کار احتمال بیشتری دارد که آنها از قوانین پیروی کنند و رفتارهای بد نوجوانی را محدود نمایند.
شاید آسان نباشد، اما در نظر بگیرید که به صورت خانوادگی بنشینید تا مشخص کنید عواقب نقض قوانین خانواده چه خواهد بود.
برخلاف کودکان کوچکتر، بسیاری از نوجوانان اهمیت کمتری به پاداشها یا تنبیهات کوچک میدهند.
هنگامی که نوجوانان بدرفتاری میکنند، اکثر والدین محروم کردن از یک فعالیت موردعلاقه، مانند امتیاز استفاده از تلفن همراه یا رفتن به خانه دوست را مؤثر میدانند.
چیزهایی که واقعاً منظورتان نیست، نگویید؛ مثل اینکه به نوجوانتان بگویید «برای همیشه در خانه حبس هستی».
اگر قوانین و تنبیهات خود را واقعبینانه و ثابت نگه دارید، نوجوانان خواهند آموخت که رفتار گستاخانه به عواقب منفی منجر میشود.
شما اولین و بهترین الگو برای فرزندتان هستید و او برای اینکه بفهمد بزرگسال بودن به چه معناست، به شما نگاه میکند.
فرزندان ارتباطاتشان را از شما الگوبرداری میکنند؛ پس تمام تلاش خود را بکنید که هنگام صحبت کردن با نوجوانتان، گوش دهید و حرف او را قطع نکنید یا به او توهین نکنید.
یکی از بزرگترین هدایایی که میتوانید به آنها بدهید، این است که به فرزندانتان نشان دهید احترام چگونه به نظر میرسد.
حتی زمانی که با رفتار بیاحترامی نوجوان مواجه میشوید، سعی کنید آرام باشید و به او یادآوری کنید که رفتار گستاخانه قابل قبول نیست.
همچنین، میتوانید به او یادآوری کنید که شما هم انسان هستید و احساساتتان جریحهدار میشود.
وقتی احساسات شدید میشوند، اشکالی ندارد که به نوجوانتان و خودتان یک دقیقه فرصت دهید تا آرام شوید.
رفتن به اتاقهای جداگانه به مدت ۱۵ دقیقه میتواند به همه کمک کند تا آرامتر و واضحتر ارتباط برقرار کنند.
پس از فروکش کردن احساسات، مطمئن شوید که گفتوگو را به پایان میرسانید و به مسائل رفتاری رسیدگی میکنید.
آسانترین راه برای تشخیص اینکه تغییر رفتار موقتی است یا دائمی، این است که وقت خود را با نوجوانتان به صورت انفرادی بگذرانید.
حالا که فرزندتان بزرگتر شدهاند، ممکن است مجبور شوید به دنبال راههایی برای گذراندن وقت بیشتر با هم باشید.
از نوجوانتان دعوت کنید که در خرید خواربار کمک کند یا فقط با هم رانندگی کنید.
اگر به اندازه کافی این کار را انجام دهید، اعتماد او به شما تقویت میشود و میداند که میتواند برای کمک گرفتن به شما مراجعه کند؛ و همیشه مهم است که گوشی خود را کنار بگذارید، سؤال بپرسید و وقتی که صحبت میکند، گوش دهید.
گاهی اوقات وقتی که با چالشهای نوجوانی سروکار داریم، نکات اساسی را فراموش میکنیم.
فقط وقت انفرادی مهم نیست. ایده بسیار خوبی است که زمانی را برای کنار هم بودن به عنوان یک خانواده اختصاص دهید.
به طور منظم کارهایی را با هم انجام دهید که به شما اجازه میدهد صحبت کنید، بخندید و تفریح کنید؛ بدون تلفن همراه یا حضور افراد دیگر.
با هم شام درست کنید و بخورید، هفتهای یک بار بازی رومیزی انجام دهید یا از یک مکان جدید در شهر دیدن کنید.
تعیین انتظارات و مشخص کردن تنبیهات در کمک به نوجوان شما برای انتخابهای خوب بسیار مؤثر خواهد بود؛ اما همیشه قرار نیست همه چیز عالی باشد.
چگونه میتوانید حالتهای متغیر نوجوانتان را مدیریت کنید و آرامش را به خانه بازگردانید؟
در اینجا چند نکته شروع وجود دارد که میتواند به تشویق ارتباط واضح و محترمانه و کمک به نوجوان شما برای تشخیص و توقف رفتار گستاخانهاش کمک کند.
در وهله اول تصمیم بگیرید که چه چیزی برای شما مهم است.
سپس از آن اولویتها استفاده کنید تا به شما کمک کند پاسخها و واکنشهایتان را بازنشانی کنید.
هنگامی که تصمیم گرفتید چه چیزی مهمتر است، سعی کنید از چیزهای کوچک چشمپوشی کنید.
به عنوان مثال، لازم نیست هر بار که نوجوانتان چشمغره میرود یا هنگام دادن دستورالعمل آه میکشد، واکنش نشان دهید.
تصور کنید که نوجوان شما به شکلی غیرقابل قبول رفتار میکند؛ شاید وسط یک گفتوگو قهر کرده و با پا محکم زمین میکوبد یا حرف بیادبانهای به یکی از اعضای خانواده میزند.
به آرامی و واضح رفتار گستاخانه را مشخص کنید و به فرزندتان بگویید که قابل قبول نیست.
برای رسیدگی به مسئله منتظر نمانید؛ بسیار مؤثرتر است که مشکلات را در همان لحظه مطرح کنید تا بتوانید با هم برای اصلاح آنها تلاش کنید.
به یاد داشته باشید که شما والد هستید
شما دوست نوجوانتان نیستید. شما والد هستید و این وظیفه شماست که آرام و مسلط بر احساسات و رفتارتان بمانید، حتی اگر نوجوانتان فریاد میزند یا درها را میکوبد.
اقدامات و راهنماییهای شما باید نوجوانان شما را به انسانهای بهتری تبدیل کند، حتی اگر پاسخهای شما گاهی اوقات آنها را ناامید کند.
اگر به نظر میرسد که نوجوان شما در پایبندی به قوانین خانواده مشکل دارد، ممکن است که بخواهید یک جدول رفتاری مناسب سن برای او ایجاد کنید.
جدولهای رفتاری میتوانند یک یادآوری بصری از دستورالعملهای خانواده شما و اینکه نوجوانتان چقدر خوب آنها را دنبال میکند، ارائه دهند.
برخی خانوادهها دریافتهاند که یک سیستم رتبهبندی رفتاری ساده بهترین کارایی را دارد.
برخی دیگر ترجیح میدهند یک جدول رفتاری نوجوان با جزئیات بیشتر ایجاد کنند که شامل کارهای خانه، روتینهای روزانه یا سایر مسئولیتهای خانوادگی نیز باشد.
بعضی خانوادهها اینگونه عمل میکنند که با انجام کارهای خانه یا روتینها توسط نوجوانان، امتیازاتی مانند زمان بیشتر استفاده از وسایل الکترونیکی کسب میشود.
منبع: روزیاتو
انتشار تصویری از یک سؤال چهارگزینهای در یکی از آزمونها،...
شاهرخ خان (Shah Rukh Khan) بازیگر 60 ساله هندی، که...
سمیرا حسنپور متولد ۱۶ آذرماه ۱۳۶۳ بازیگر سینما، تلویزیون...
خانه سینما نشست رسانهای با موضوع «پویش آب» و «جازه...
نیلوفر پارسا بازیگر نقشِ بیتای آوای باران گفت: این...
بهرنگ علوی که پیشتر در یکی از قسمتهای برنامه جوکر...
