رابی رابینسون (Robby Robinson) زاده ۲۴ می ۱۹۴۶ در شهر دمشق، واقع در ایالت جورجیای آمریکا است. پدر رابی، فروشنده مشروبات الکلی بود و دیری نپایید تا خانواده ۱۵ نفره خود را رها کند. اشتیاق رابی به ورزش از سن ۱۲ سالگی در او شکل گرفت؛ جایی که او برنامه‌های تلویزیونی جک لالان را می‌دید و به شروع ورزش ترغیب شده بود.
او در دانشگاه A&M فلوریدا تحصیل کرد و در هر دو ورزش فوتبال و دو و میدانی فعال بود. واکنش خوب بدن رابی به وزنه در یکی از تمرینات آماده‌سازی برای این دو ورزش، باعث شد تا او راهش را به سمت بدن سازی کج کند. او در مسابقات آماتوری متعددی شرکت کرد تا در سال ۱۹۷۴، نخستین مسابقه معتبر خود را تجربه کرد.
در سال ۱۹۷۴، این بدنساز به قهرمانی در مسابقات آقای ایالات جنوبی و آقای جنوب شرقی آمریکا رسید. از دیگر تجربیات رابینسون در این سال، رتبه چهارم بخش عضلانی و رتبه دوم کلاس مدیوم آقای آمریکا به میزبانی انجمن AAU بود.
رابی در سال ۱۹۷۵ به باشگاه گلدزجیم در شهر ونیز ایالت کالیفرنیا مراجعه کرد و در آن‌جا به تمرینات خود ادامه داد تا در کنار زندگی در شهر ونیز که به «مکه بدنسازی» معروف شده بود، با بهترین‌ها معاشرت کند. با وجود برخی اظهارات نژادپرستانه همانند «سیاه‌پوستان شامل قرارداد‌های حضور در مسابقات بدنسازی نمی‌شوند»، رابینسون به راهش در این حرفه ادامه داد و در سال ۱۹۷۵ به مسابقات انجمن‌های مختلفی نظیر IFBB رفت.
رابینسون در این سال، قهرمانی رده‌بندی کلی در مسابقات آقای آمریکا و مستر ورلد از انجمن IFBB و آقای فلوریدا از انجمن AAU را به دست آورد. او در این سال، موفق به حضور در ورژن AAU آقای آمریکا شد و با وجود رتبه نخست بخش عضلانی و رتبه دوم کلاس مدیوم، در رده‌بندی کلی به رتبه پنجم رسید؛ او در یونیورس IFBB این سال نیز رتبه نخست را به دست آورد.
در سال ۱۹۷۶، این بدنساز از عنوان قهرمانی خود در یونیورس IFBB دفاع کرد و پس از رتبه نخست کلاس میان‌وزن که با برتری برابر مایک منتزر صورت پذیرفت، در رده‌بندی کلی این مسابقات قهرمان شد.
او در مستر اینترنشنال همین سال، رتبه نخست کلاس مدیوم و رده‌بندی کلی را به دست آورد. پس از این موفقیت‌ها، نوبت به رقابت در بالاترین سطح مسابقات بدنسازی رسید. رابینسون در سال ۱۹۷۷، تنها در مسابقات مستر المپیا شرکت کرد و امیدواری زیادی را برای قهرمانی در آن داشت، زیرا نبود آرنولد شوارتزنگر و حتی فرانکو کولومبو، باعث شده بود تا IFBB در جستجوی پدیده بدنسازی جهان باشد.
با این وجود، آمادگی بدنی فرانک زین باعث شد تا رابینسون، با وجود رتبه نخست دسته سنگین‌وزن رقابت‌ها، در رده‌بندی کلی به رتبه دوم، پس از زین برسد.
سناریوی نایب قهرمانی دوره ۱۹۷۷ مستر المپیا در دوره بعدی آن در سال ۱۹۷۸ نیز تکرار شد و رابینسون، رتبه نخست کلاس وزنی خود و رتبه دوم رده‌بندی کلی، پایین‌تر از زین را به دست آورد. او در جام جهانی حرفه‌ای‌های این سال، دنی پادیلا را شکست داد و به قهرمانی رسید. از دیگر رقابت‌های رابینسون در این سال، شب قهرمانان بود که با قهرمانی او در رقابت با روی کالندر صورت گرفت.
در سال ۱۹۷۹، این بدنساز به رتبه نخست مسابقاتی تحت عنوان «بهترین‌های جهان» که به میزبانی IFBB برگزار می‌شد، رسید و در دسته حرفه‌ای‌های آن، بار دیگر روی کالندر را شکست داد. او در دو آوردگاه دیگر این سال یعنی شب قهرمانان و فراخوان حرفه‌ای پیتزبورو، دنی پادیلا و مایک منتزر را شکست داد و کارنامه افتخاراتش را غنی‌تر کرد.
با این وجود، رقابت رابینسون در مستر المپیای ۱۹۷۹، رتبه سوم دسته سبک‌وزن را برایش به همراه داشت؛ او پیش از شروع این دوره از مستر المپیا، تصمیم گرفته بود تا با کاهش وزن خود، از دسته سنگین‌وزن به سبک‌وزن برسد و با فرانک زین رقابت کند. نتیجه تغییر کلاس وزنی برای رابینسون، موفقیت‌آمیز نبود و او را به یک رتبه نزول در رده‌بندی نهایی رساند.
از دیگر نتایج این سال رابی، رتبه دوم فراخوان حرفه‌ای فلوریدا و رتبه چهارم کاپ حرفه‌ای کانادا بود. پس از دو قهرمانی متوالی در شب قهرمانان، حضور کریس دیکرسون در دوره ۱۹۸۰ این آوردگاه باعث شد تا رابینسون، رتبه‌ای بهتر از دوم را در آن به دست نیاورد. او در جایزه بزرگ‌های این سال، رتبه دوم کالیفرنیا و رتبه چهارم پنسیلوانیا و پیتزبورو را کسب کرد.
رابینسون یکی از بدن‌ساز‌هایی بود که در اعتراض به ناداوری در مستر المپیای ۱۹۸۰، از حضور در این آوردگاه خودداری کرد. او در سال ۱۹۸۱، رتبه نخست یونیورس پرو، رتبه دوم بخش حرفه‌ای قهرمانی جهان و رتبه سوم جام جهانی حرفه‌ای‌های WABBA را به دست آورد.
او در سال ۱۹۸۲ به مسابقات شب قهرمانان رفت تا موفقیت‌های پیشین خود را تکرار کند، اما حتی در رده‌بندی نهایی آن قرار نگرفت. رتبه چهارم قهرمانی حرفه‌ای جهان در سال ۱۹۸۳، رتبه هفدهم مستر المپیا و رتبه سیزدهم گرندپری جهان در سال ۱۹۸۴، رتبه هفتم شب قهرمانان در سال ۱۹۸۶ و رتبه دوم گرندپری‌های فرانسه و آلمان و رتبه پنجم مستر المپیا، شب قهرمانان و دومین گرندپری آلمان در سال ۱۹۸۷، از تجربیات بعدی رابینسون در مسابقات بدنسازی بود.
در سال ۱۹۸۸، او در مستر المپیا، رتبه‌ای بهتر از هفدهم را به دست نیاورد، اما در رقابت‌های دیگر سال، قهرمانی فراخوان آبشار نیاگارا، دوم شب قهرمانان، سوم قهرمانی جهان و گرندپری یواِس پرو، هفتم گرندپری یونان، هشتم انگلستان، نهم اسپانیا و دهم آلمان را به دست آورد.
رابینسون در سال ۱۹۸۹، رقابت جالبی را با گری استرایدوم در قهرمانی حرفه‌ای جهان داشت و موفق به پیروزی بر این رقیب شد؛ او در آرنولد کلاسیک و گرندپری ملبورن همین سال، در رقابت با ریچ گاسپاری و بار دیگر گری استرایدوم، این بار نایب قهرمان شد.
رتبه چهارم آرنولد کلاسیک و رتبه پنجم شب قهرمانان در سال ۱۹۹۰، قهرمانی گرندپری ماسل‌فست، رتبه هشتم آرنولد کلاسیک و رتبه سیزدهم مستر المپیا در سال ۱۹۹۱، رتبه دوم فراخوان آیرون‌من و رتبه سوم شب قهرمانان در سال ۱۹۹۲ و رتبه هشتم فراخوان آیرون‌من در سال ۱۹۹۳، تجربیات بعدی رابینسون در دنیای بدنسازی بود.
او در سال ۱۹۹۴، پس از رسیدن به سن ۴۸ سالگی، در رده مسترز مسابقات بدنسازی که در انجمن IFBB با نام «المپیا مسترز» برگزار می‌شد، حضور یافت. نتیجه ماجراجویی‌های رابینسون در المپیا مسترز، قهرمانی سال ۱۹۹۴ که با «هو» شدن توسط تماشاگران به دلایل نژادپرستانه همراه بود، رتبه دوم سال ۱۹۹۵، رتبه چهارم سال ۱۹۹۶، رتبه نخست دسته بالای ۵۰ سال ۱۹۹۷، رتبه ششم سال ۱۹۹۹، رتبه سوم سال ۲۰۰۰ و رتبه چهارم سال ۲۰۰۱ بود. او در سال ۱۹۹۸، در دسته مسترز آرنولد کلاسیک حضور داشت و به رتبه سوم رسید.
رابینسون ماجراجویی‌های ورزشی خود را با وجود بیماری ژنتیکی «کم‌خونی داسی‌شکل» شروع کرد و ادامه داد. او با وجود درد‌ها و مشکلاتی که این بیماری برایش ایجاد می‌کرد، دست از ورزش نکشید و حتی در سنین بالای ۴۰ سال نیز به حضور در مسابقات بدنسازی ادامه داد.
رابینسون پس از رسیدن به سنین بالای ۶۰ و ۷۰ سال نیز از نمایش بدن خود، ترسی نداشت و توانست تا در این سنین، هم‌چنان بدن شادابی داشته باشد. او با نیمه‌مستند معروف بدنسازی یعنی «پمپاژ آهن»، در قاب تصویر دیده شد و سپس در فیلم «گرسنه بمان» و یکی از اپیزود‌های سریال خیابان‌های سان‌فرانسیسکو به نام «ددلیفت»، بازی کرد.
او با استروئید‌ها به شدت مخالف بوده و اعتقاد دارد که این مواد، زیبایی را از دنیای بدنسازی می‌گیرد. رابی در سال ۲۰۱۳، زندگی‌نامه خود را با استفاده از لقب همیشگی‌اش به نام «شاهزاده سیاه» منتشر کرده است. او به جز این لقب، لقب دیگری با نام «آقای لایف‌استایل» دارد، زیرا با وجود بالا رفتن سن، سبک زندگی سالمش به بدن او، آسیبی نرسانده است.
منبع: طرفداری
فرزاد حاتمی بازیکن سابق باشگاه استقلال تهران، شاهد...
آرام جعفری بازیگر سینما و تلویزیون با بابک انصاری که...
رابی رابینسون، از بدن‌ساز‌های دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی...
ویدئویی از تیزر جدید فیلم سینمایی «گوزن‌های اتوبان»...
وقتی پنجاه سال پیش، محبوب‌ترین خودروی ژاپنی به ایران...
توکان‌ها با استفاده از منقار بزرگ خود از فرصت‌ها بهره...
